شعر در مورد افغانستان

شعر در مورد افغانستان

اشعاری زیبا در مورد افغانستان

شعر در مورد افغانستان همراه با اشعار زیبا در مورد مردم افغان و جنگ افغانستان ، شعری در مورد وطن و استقلال افغانستان ، اشعاری درباره شهدای افغانستان همگی برای افغانها جذاب است.در این مطلب از پارسی زی بهترین اشعار را برای شما تهیه نموده ایم.

شعر در مورد افغانستان

من نه تاجیکم نه پشتون، نی هزاره نه ز ترکم

نی ز ازبک، نه بلوچم نی ز ایماق سترگم

من به مذهب نی ز سنی، نی ز شیعه، نه ز سیکم

نی دورنگم، نی دروغم، نی فسادم، نی شریکم

……………………………………………………………….

نی شمالی، نی جنوبی، نه ز غربم، نه ز شرقم

نی ز کوی فتنه پیشان، نی پی تشویق فرقم

نی بفکر جنگ لفظم، نی بفکر تهمت و شر

نی زر اندوزم، نه نوکر، نی کلاه فتنه بر سر

……………………………………………………………….

خطه ام افغان ستانست، خاک ان از من سراسر

ما همه افغان و افغان سر بر سر با هم برابر

رود و دریایت خروشان، کوهسارت با جلالند

فصل هایت بی نظیر و مردمانت با کمالند

……………………………………………………………….

پاک بادا خطه من از کف شر و شرارت

مرده بادا هر که بردست صلح میهن را بغارت

خاک بادا بر دو چشمی کو ندارد تاب دیدن

دست مایان را چو زنجیر، متحد، با هم پریدن

……………………………………………………………….

مرگ بر خصمت همیشه، شاد زی بی درد ماتم

دور بادا از وجودت تکه های راکت و بم

سبز بادا، سبز بادا، نام تو بر جسم و جانم

زنده بادا، زنده بادا، کشورم، افغانستانم

……………………………………………………………….

شعر در مورد جنگ افغانستان

ناله ها و شکوه ات را

من به گوش دل شنیدم

که بگفتی ای عزیزم

البس غم ها بدیدم

بگذر ای فرزند نازم

زین همه دعواها و جنگ

زین همه درد و مصیبت

دل شده در سینه ام تنگ

گر کویر تشنه باشی

به شبم ابر بهاری

تازه قطره قطره اشکم

تازه تازه گل بیاری

……………………………………………………………….

هرزمان  شیشه ی ما بشکند از سنگ دیگر

هرزمان  میهن ما درگرو جنگ دیگر

هرزمان کشورما طعمه ی نیرنگ کسی

هرزمان مردم ما درتلک «لنگ» دیگر

……………………………………………………………….

شعر در مورد کابل

به کابل میروم کابل قشنگ است

تمام شهر کابل شوخ وشنگ است

  نخواهم داد کابل را به لندن

وطن زیباست بهتراز فرنگ است

……………………………………………………………….

خیال من هوای کابل آمد

بیادم نغمه های بلبل آمد

به غربت یاد آید خاک پاکم

خیالم شد که یار از زابل آمد

……………………………………………………………….

برای خاک پاک سرزمینم

به کابل جان توهستی بهترینم

زدوری ها مرا رنج است بسیار

چه شد آیا بخاک سر زمینم

……………………………………………………………….

کابل تو ای دیار غرور و حماسه ها

از رزم دلیران تو صد ها سروده ها

از روزگار باستان تو سازد خبر همی

شیوا مدایح و خجسته قصیده ها

……………………………………………………………….

” کابل بسوخت و دودش بلند بشد”

با این مطلع سرائید جوان تو نغمه ها

ویرانی ات نداشت نطیری به عصر ما

الحق که در جهان نه یابی چنین خرابه ها

……………………………………………………………….

کابل تو مهد فرهنگ و تاریخ آریا

در عصر خراسان بودی شهیرشهره ها

” تیمور” ترا مرکز افغان زمین بساخت

حالا چه شد، که فتاده هرسو زباله ها

……………………………………………………………….

شعر کوتاه در مورد افغانستان

طالب است و کار قاضی می کند

جاهل است و انتحاری می کند

زندگی یک تحفه لطف خداست

از خداوند ناسپاسی می کند

……………………………………………………………….

حلق سرود پاره‌، لب‌های خنده در گور

تنبور و نَی در آتش‌، چنگ و سَرَنده در گور

این شهر بی‌تنفّس لَت‌خوردۀ چه قومی است‌؟

یک سو ستاره زخمی‌، یک سو پرنده در گور

……………………………………………………………….